مسجدجامع میمه

مسجد جامع میمه مربوط به دوره زند است و در برخوار و میمه، خیابان مسجد جامع واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۴ آبان ۱۳۵۱ با شمارهٔ ثبت ۹۳۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است

این بنا که بخش اعظم آن تخریب و نوسازی شده است متعلق به دوران زندیه است ولی کتیبه ای در بالای محراب آن به چشم می خورد که سال ۴۱۳ ه ق و سال تجدید بنای مسجد را بیان کرده است . خوشنویسی های هنر مندانه به خطوط ثلث و نسخ ، تزئینات گوناگون و بعضاً اسلیمی های اطراف نوشته های آیات و روایات مذهبی و نیز اشعاری به زبان کوفی و فارسی ، سنگ قبر ها را مزین کرده ولی چشمگیر ترین عنصر هنری و تصویری آنها اشکال گوناگون از قبیل : گلاب پاش ، تسبیح و سجاده ، شانه ، مهر نماز ، سپر و اسب سوار است. آنچه که در حال حاضر از این بنای تاریخی زیبا باقی مانده ضلع جنوبی مسجد و گنبد و فضاهای زیر گنبد و کنار آن است . ولی متأسفانه دیگر ایوانهای مسجد تخریب شده است و بدنه های مسجد کاملاً جدید الاحداث با کاشی های هفت رنگ  جدید است و در بازسازی مسجد محراب اصلی به موزه ایران باستان انتقال یافته است .