در محله جوباره ، ناحيه يهودي نشين اصفهان واقع در خيابان كمال كنوني و در مسير يكي از كوچه هاي آن بنام حاج كاظم آثار سر در مجللي كه بر فراز آن دو مناره دار الضيافه را كه مردم محل دار الضياء نيز مي نامند واقع شده است. وجه تسميه اين محل به دارالضيافه به علت خرابيهاي زيادي كه به آن در گذشته وارد شده است و فقدان كتيبه اي كه منظور ساختمان از اين بنا را بيان نمايد در حال حاضر بر ما معلوم نيست ولي به طوريكه از نام آن استنباط مي شود اين اثر تاريخي سر در يك مهمانسراي مجلل مشهوری بوده است که به امیران و حکمرانان حکومت سلطان محمد خدا بنده تعلق داشته است. شبها بر فراز مناره ها آتش می افروختند تا مسافران از راه دور اصفهان ر ا ببینند و مسیر خود را گم نکنند.
تزیینات کاشیکاری آن به سبک دوره مغول است و در سالهاي گذشته از كتيبه زير مقرنس هاي فوقاني كه بخط ثلث سفيد معرق بر زمينه كاشي لاجوردي بوده فقط دو كلمه ( و من دخله ) باقي مانده بوده و بقيه كلمات اين كتيبه ريخته بوده است.
دردر داخل مقرنسهاي مناره ها هر (سوسن) يا (طاس) شامل يك كلمه است و كلمات موجود بخط ثلث سفيد معرق بر زمينه كاشي لاجوردي بشرح زير است :
” محمد” ” و علي ” ” و فاطمه ” “و الحسن” “و الحسين”
پوشش تزئيناتي مناره هاي مزبور بخط بنائي فيروزه اي بر زمينه شطرنجي آجري در هفت رديف بشرح زير است:
رديف اول كلمه “الله”
رديف دوم تكرار كلمه “اكبر”
رديف سوم تكرار كلمه “الله”
رديف چهارم تكرار كلمه “محمد”
رديف پنجم تكرار كلمه “و علي”
رديف ششم تكرار كلمه “و حسن”
و رديف هفتم تكرار كلمه “و حسين”
پرفسور پوپ تاريخ بناي اين مناره را اواخر قرن هشتم هجري مي داند و آقاي سميث تاريخ آن را در ربع اول قرن هشتم هجري قرار داده است. این مناره به شماره 272 به ثبت تاریخى رسیده است.
اگر تلاش و پشتكار و خدمات ارزنده دكتر هنر فر در جهت مرمت و حفظ و نگهداري اين مناره ها و بلكه ساير آثار تاريخي اصفهان نمي بود شايد ما اين زمان نمي توانستيم اين آثار را در كمال زيبايي و آراستگي كنوني آنها مشاهده كنيم. پيدا نمودن اصل كتيبه اين مناره ها از روي دوكلمه كاري است بسيار مشكل كه نياز به تحقيق و مطالعه و صرف زمان بسيار دارد كه خود بيانگر گوشه اي از زحماتي است كه جناب دكتر هنرفر براي حفظ اين آثار كشيده است
