مدرسه امامیه (بابا قاسم) مربوط به سده 8 ه.ق است که در اصفهان، خیابان هاتف، کوچه بابا قاسم واقع شده. این اثر در تاریخ 15 دی 1310 با شماره ثبت 114 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
تنها کتیبه تاریخ دار بنا در ایوان شمالی آن قرار دارد. این کتیبه تاریخی از قرن هشتم را داراست ولی به صورت نادرستی تعمیر شده در نتیجه رقم دهگان آن خوانده نمی شود. در کتاب آثار ایران، آمده که رقم دهگان این کتیبه جز یک، دو یا سه نمی تواند رقم دیگری باشد و مولف تاریخچه ابنیه تاریخی اصفهان، در این باره می نویسد که تاریخ 725 بر روی کتیبه نوشته شده بوده است.
بانی مدرسه سلطان ابی الحسن طالوت دامغانی بوده که برای تدریس استاد خود، بابا قاسم اصفهانی، این مدرسه را احداث کرده است. نام شیخ محمد بن عمر، استاد کاشی کار بنا در کتیبه های موجود دیده می شود. در عصر صفوی این مدرسه مرجع طلاب شیعه شد و به نام امامیه معروف گشت. نمای خارجی صحن و ایوان های بزرگ با کاشی های مخصوص تزئین شده که نظیر آن تنها در محراب صفه عمر در مسجد جمعه اصفهان دیده می شود. کتیبه ای در مقبره بابا قاسم حاکی از آن است که ابوالحسن طالوت دامغانی در سال 741 چندین بنا شامل مقبره بابا قاسم و بناهای دیگری را به پایان رسانیده است.
