مسجد جامع در جنوب شرقی شهر خوانسار با سیصد و پنجاه سال قدمت قدیمی ترین مسجد شهر خوانسار با مساحتی حدود سه هزار متر مربع و گچ بری های بسیار نفیس به ویژه در محراب می باشد که تقريبا در مبدأ ورودي شهر (از سمت اصفهان) و در نقطهي مرتفعي واقع شده است. تاريخ بناي اين مسجد براساس سنگ نبشتهاي که بر سر در آن نصب است سال 1101 ه ق، و باني و واقف قسمتي از موقوفات آن مرحوم حاج صانع است که در همان جا به خاک سپرده شده است. قبل از بنای مسجد جامع مسجدی به نام مسجد چهار راه در این محل وجود داشته و در فاصله کمی از آن در بخش جنوبی مسجد دیگری وجود داشته است به نام مسجد حاج رضا که از بین رفته است. تنها اثر به جای مانده از مسجد چهار راه یک عدد رحًل بزرگ قرآن کریم که بر روی آن جمله وقف مسجد الچهارراه حک شده است و نیز درب شمالی مسجد جامع فعلی می باشد . هم چنین نمونه ای از کاشی های مسجد جامع قبلی (مسجد چهار راه ) شهر در کتاب مکه مکرمه و مدینه منوره به ابعاد 45 در 60 سانتیمتر مربوط به قرن 14 میلادی آورده شده است . درب شمالی مسجد دارای ارزش تاریخی است و دارای منبت های بسیار نفیس است . حوض این مسجد نیز دارای سنگ های قطوری می باشد و آب آن از قناتی به نام قنات گنگ در چند کیلومتری جنوب مسجد تامین می گشته و از جمله موقوفات مسجد می باشد. نهر ترنقان(طرنقان، طرنقون)، نهر زرآغوش، نهر يسارج(يساروج)، نهر کولان(کلو)، نهر (دزفيانه)، نهر لا(جيلا، نغيلا)، نهر نقوفيانه(نوقوفيانه، نغينه)، مدرسهي علوي خوانسار(مدرسهي بالا)، دو باب دکان واقع در طرفين مسجد که ميان بازار است و دو باب جنب مسجد و جنب دکان هاي مزبور، اصلهي واقعه در ميان بازار پل گوش قريب به پل که به جوزات مشهور است و چندین اصله درخت دیگر و تعدادی زمین و … از موقوفات این مسجد است.
